به نام سلام
بعد از خواندن سوره مبارکه واقعه خانم کاظمی برای تثبیت شدن این سوره در وجود ما و فهم بهتر مفهوم تسبیح یک تکلیف عملی به ما دادند و از ما خواستند هر کدام دانه ای بکاریم. اما این بار با دیدی تسبیح گونه و این که بدانیم خداست که این دانه را پرورش میدهد و به گیاه تبدیل میکند و گیاه با خواست او رشد میکند و لاغیر! من آن روز بعد از کلاس دانه ای لوبیا را لای دستمالی مرطوب گذاشتم تا جوانه بزند... چند روزی گذشت و دانه جوانه زد... اما یک روز که به آن سر زدم دیدم که دانه خشک شده است(حواسم نبود که بهش آب بدم)خیلی ناراحت شدم ، چون فکر کردم که دیگر کار از کار گذشته ،اما این چیزی بود که من فکر میکردم نه چیزی که خدا میخواست و خواست خدا چیزی بود که من به آن دقت نکرده بودم. بله خدا خواست و دانه ای که از نظر من خشک شده بود،زنده ماند و اکنون برگ های سبزش را نمایان کرده است. و آن گیاه اسمی شد برای من! و من فهمیدم که خداست که عامل رشد و یا رکود هر چیزی است و هیچکس نمی تواند مانند او رب عظیم باشد! چشم هایم نمیتوانند اشک هایم را نگه دارند هنگامی که اسم های رب جلویم هستند و من چشمانم بسته است... آخر مگر خدا چقدر می تواند مهربان و بزرگ باشد... و اینگونه قرائتم منجر به تسبیح شد. (براساس واقعه ای واقعی) فسبح باسم ربک العظیم... مطهره اخوت: برای اینکه انسان بد اقبال( جزء اصحاب شمال) نباشد، لازم است با قرائت قرآن، اهل تسبیح خداوند و اهل ذکر باشد. زهرا غلامی: انسان قابلیت پاداش و عذاب را دارد؛ تنها زمانی دچار عذاب می شود که از ذکر خدا خالی باشد...(خانم کاظمی) آن تذکره هایی که باعث می شوند ما از عذاب دور باشیم و جزء اصحاب شمال نباشیم، یکی تسبیح خداوند است... یکی یاد مرگ.... و دیگری مدهنون نبودن نسبت به قرآن است. منبع: 73-96 (به کمک پس زمینه ای از خانم کاظمی! قرآن کریم است چون... 1. چون توجه به آن، انسان را جزء اصحاب یمین قرار می دهد و اصحاب یمین نیز کسانی اند که در زندگی خدا را رب عظیم می بینند.( ک.م) 2. چون دست انسان را در دست مقربان می گذارد. ( ک.م) 3. چون مدهنون بودن را از انسان دور می کند. ( ک.م) 4. چون مانند نجوم راه را نشان می دهد... ( ک.م) 5. چون ذکری است که توجه انسان را از خواری اصحاب شمال شدن نجات می دهد. ( ک.م) 6. چون رزق است..! خداوند این رزق را به مطهرون می دهد. ( ک.م) 7. چون انسان را از حنث عظیم در می آورد و از آن دور می کند. (م.ا) 8. چون انسان را به تسبیح می رساند. (م.ا) 9. چون ما ر به خدا نزدیک تر می کند. (م.ا) 10.چون به مطهر شدن ما کمک می کند. (م.ا) 11. چون ما را به وجودی می رساند که پرورش دهنده ی کل هستی است و به ما یاد می دهد که آن ربی عظیم است... دیگر آنوقت ما هم مثل اصحاب شمال فکر نمی کنیم که می توانیم از این خدای به این بزرگی سبقت بگیریم. (ز.غ) یک بچه وقتی به دنیا می آید، خیلی به اطرافش و رفتار های دیگران دقت می کند و آن ها را در ذهن خود ثبت و ضبط میکند . همین دقت او است که باعث می شود کم کم راه رفتن ،حرف زدن و .. را یاد بگیرد. اگر چیزهای خوب ببیند و چیز های خوب بشنود، این دیدن و شنیدن در حرف زدن و رفتارش تاثیر می گذارد و تبدیل می شود به یک بچه ی خوب و مودب که نزد همه محبوب و دوست داشتنی است . و با هر رفتار و عملی که انجام میدهد ،یک خاطره ی خوب در ذهن دیگران ثبت میکند. خوب دیدن نشانه ها و نعمات خدا ،که رب و پرورش دهنده ی ماست ،و فهم و درک آنها هم بر رفتار ما تاثیر میگذارد و انسان تبدیل می شود به بنده محبوب خدا و در مسیری قرار می گیرد که به آن مسیر هدایت میگویند و همان مسیری است که انسان در آن میتواند رشد کند. آنوقت است که میتواند احسن عمل انجام دهد. و هر عملی که انجام میدهد را به بهترین شکل ممکن ثبت میکند. و این ثبت شده ها است که با سنگین یا سبک بودن پاداش یا جزا را برای ما به دنبال دارد. تا به حال به پلاک خانه ها توجه کرده اید؟ به نظر شما چرا هر خانه پلاکی دارد؟ با این پلاک هایی که روی دیوار کنار هر خانه ای نصب شده است، می توانیم یک خانه را پیدا کنیم و این پلاک واسطه ای است برای پیدا کردن خانه. خدا هم همینطور است؛ پلاک ها و اسم هایی دارد که به واسطه ی آن ها شناخته میشود. اگر کمی به اطراف خود خوب نگاه کنیم ، چیز هایی را می بینیم که خداوند پدید آورنده ی آن هاست و با تفکر در آن ها میتوانیم ردپای خدا را پیدا کنیم و تمام این زیبایی های خلقت واسطه ای هستند برای شناختن خدا. و حتی میتوانیم افرادی را بیابیم (مانند پیامبر)که تجلی ای از صفات خدا هستند و واسطه ای میشوند برای پیدا کردن خدا .این ها همه اسم هایی هستند که توجه به آن ها باعث تقرب انسان به رب خود میشود. فقط کافی است خوب چشمانمان را باز کنیم تا بتوانیم آن ها را درک کنیم. برای همین است که خداوند میگوید: اقرا باسم ربک الذی خلق جمله هایی زیبا از مطهره(حیفم اومد ننویسم :)))))))) هر روز پلاک های خدا را می بینیم و باز هم، سرگردان به دنبال خانه ی خدا میگردیم. قرائت اسم های خداوند به ما کمک می کند تا بتوانیم همیشه و هر لحظه خدا را در کنار خود بببینیم و خود را به خداوند نزدیک تر کنیم. همانطور که او به ما نزدیک است... گاری در جاده باریک به سمت مزرعه پیش میرفت. او باید بار خود که گونی هایی پر از دانه بود را به مزرعه میرساند. اما انگار چیزی از پشت گاری بر زمین (جاده) افتاد ، یک دانه بازیگوش خود را از سوراخ کوچک انتهای گونی بیرون انداخته بود! دانه ی کوچک تنهاست و نمیداند باید چه کند.او اکنون در راه (جاده)است اما این راهی نیست که برای او مقدر شده او باید رشد کند و بزرگ شود و برای رشد نیازمند و وابسته به خاک است. شاید رهایی از تاریکی گونی لحظه ای او را خوشحال کرده باشد،اما اکنون غمگین و سردرگم است... ناگهان چشمان او کشاورز پیری را به تصوریر میکشند که دانه ها را دانه به دانه درون خاک می کاشت! دانه ی کوچک هنوز حکمت پنهان شدن زیر خاک را نفهمیده ، او فقط در کنار جاده می نشیند و نظاره میکند. فهمیدن حکمت پنهان شدن دیگر دانه ها زیر خاک او را به تفکر وا می داشت. آری این نظاره ی او که همراه با تفکر است ، همان قرائت او است..... چند روزی بر دانه گذشت و او دانه های دیگر را می دید که جوانه زده اند و بزرگ میشوند . اکنون او حکمت پنهان شدن زیر خاک را فهمیده و قرائت هایش نتیجه داده است! او نیاز خود را فهمیده و درک کرده است ،فهمیده که زندگی اش به خاک وابسته است و خاک میتواند باعث رشد او شود . پس آرام بر زمین غلتید و خود را زیر خاک پنهان کرد. سال ها بعد این دانه کوچک درختی شد که به سر حد رشد خود رسیده.... اقرا باسم ربک الذی خلق قرائت کن(بخوان) به نام پروردگارت که خلق کرد. اما این قرائت چیست؟ . . . نوزاد چند روزی است که پا به این دنیای خاکی گذاشته است! او چیزهای زیادی را با خود آورده اما هنوز نمیداند که باید با آن ها چه کند! هنوز نمیداند این دو دستی که دارد را چه وقتی باید مورد استفاده قرار دهند. هر روز و هر دقیقه به آنها نگاه میکند و هر بار دقیق تر!و هر بار با بیشتر شدن دقتش چیزهای تازه ای کشف میکند. حال او فهمیده است که میتواند با دستان کوچکش شیشه شیر خود را نگاه دارد ، میتواند دست پر مهر مادرش را بفشارد و خیلی چیز های دیگر را با دستانش لمس کند ، میفهمد که این دست ها میتواند در دستان خدا جای گیرد.آری قرائت او از همان روز آغاز شد ، اما تا کجا ادامه خواهد یافت؟ کسانی که میدانند خدا آنها را میبیند باید بدانند و قرائت داشته باشند که خداست که خلق کرده آنها را و احاطه دارد بر آنها ، خداست که آن ها را بر چیزهایی محیط ساخته و خداست که به آن ها یاد داده است که کیستند؟ خداست که به آن ها انسانیت داده است و آن ها را انسان آفریده. اما بعضی انسان ها این ها را نمیدانند و یا تا به حال درباره آن قرائت نکرده اند و اگر هم میدانند تکذیب میکنند و حتی افرادی که مکذب نیستند را نیز از کار خوب خود نهی میکنند.و افرادی طغیان گر میشوند. که برای این افراد عاقبت بدی است و روزی فرامی رسد که این اختیار از آنها سلب میشود و به شدت از ناصیه آن ها را میگیرند و با خواری و ذلت به دوزخ افکنده میشوند. و آن وقت است که هر که صدا بزنند،فایده ای ندارد و هیچ کس به یاریشان نمی آید. اما افرادی هم هستند که نه تنها تکذیب نمیکنند بلکه با سجده به سمت خدای خود تقرب میجویند وبا نماز عبادت او را به جای می آورند، این افراد خود را نیازمند خدا میدانند و یک انسان واقعی اند ، زیرا خود را وابسته ی خدای خود ، کسی که بر آن ها احاطه دارد ، میدانند.(خلق الانسان من علق) این افراد کسانی هستند که رشد میکنند و بزرگ میشوند و به کمال میرسند ،زیرا در راه هدایت قرار دارند. این افراد دیگران را از کارشان نهی نمیکنند بلکه به تقوی امر میکنند. این افراد میدانند که خدا آن ها را میبیند ، پس بهترین کار ها را در مقابل چشمان خدا انجام میدهند! ای کسی که خود را بی نیاز می دانی،خدایی که تو را خلق کرده، تو را از علق آفریده و تو نیازمندی و به وسیله ی این نیاز بستر رشد تو را فراهم کرده، پس چه خوب که تو درباره ی این خدا قرائت داشته باشی زیرا او رب است ،رب اکرم . و اوست که تو را به بهترین درجه ی رشدت می رساند و راهی که باعث رشد تو میشود ،راه هدایت است. و تو برای این قرائت به علم و قلم نیاز داری که خدایت آن را در اختیارت گذاشته!
)
| Design By : Pichak |
