به نام سلام
کار هایی که از سوره ی مبارکه ی واقعه یاد گرفتیم و به آن عمل کردیم: 1. حفظ قرآن: ذکر های خدا در سوره ی و اقعه یاد مرگ، کرامت یافتن قرآن در وجود ما، تسبیح است. انسان قابلیت پاداش و عذاب دارد و تنها زمانی دچار عذاب می شود مه از ذکر خالی باشد؛ پس ما قرآن را حفظ می کنیم. 2. یاد مرگ: سعی کردیم خوش اخلاق تر باشیم . اول فکر کنیم و اثر حرفمان را بسنجیم و اگر لازم بود حرف بزنیم. مغرور نباشیم. جو زده نباشیم؛ یعنی زود قضاوت نکنیم و زینت دنیا ما را وسوسه نکند. 3. تعلق نداشتن: سعی کردیم، سعی مان را بیشتر کنیم و نتیجه را به خدا واگذار کنیم. 4. در رابطه با احوال گروه های مختلف: سعی کردیم کاری کنیم که در قیامت حال خوشی داشته باشیم. مثلا گوش دادن به حرف بزرگ تر ها 5. توجه به اسماء و صفات و افعال خدا در هر پدیده 6. نیت: نیتمان را در کار ها، قرب به خدا قرار دهیم تا موردتقرب به خدا قرار گیریم. 7. مدهنون نبودن نسبت به احکام خدا: در قدم اول در مطالعه و اجرای احکام نماز و طهارت، دوم اینکه در رساله که احکام خداست همت جدی داشته باشیم. 8. قصد می کنم قرب خدا را با انجام هر امر و نهی ای بعد از خواندن سوره مبارکه واقعه خانم کاظمی برای تثبیت شدن این سوره در وجود ما و فهم بهتر مفهوم تسبیح یک تکلیف عملی به ما دادند و از ما خواستند هر کدام دانه ای بکاریم. اما این بار با دیدی تسبیح گونه و این که بدانیم خداست که این دانه را پرورش میدهد و به گیاه تبدیل میکند و گیاه با خواست او رشد میکند و لاغیر! من آن روز بعد از کلاس دانه ای لوبیا را لای دستمالی مرطوب گذاشتم تا جوانه بزند... چند روزی گذشت و دانه جوانه زد... اما یک روز که به آن سر زدم دیدم که دانه خشک شده است(حواسم نبود که بهش آب بدم)خیلی ناراحت شدم ، چون فکر کردم که دیگر کار از کار گذشته ،اما این چیزی بود که من فکر میکردم نه چیزی که خدا میخواست و خواست خدا چیزی بود که من به آن دقت نکرده بودم. بله خدا خواست و دانه ای که از نظر من خشک شده بود،زنده ماند و اکنون برگ های سبزش را نمایان کرده است. و آن گیاه اسمی شد برای من! و من فهمیدم که خداست که عامل رشد و یا رکود هر چیزی است و هیچکس نمی تواند مانند او رب عظیم باشد! چشم هایم نمیتوانند اشک هایم را نگه دارند هنگامی که اسم های رب جلویم هستند و من چشمانم بسته است... آخر مگر خدا چقدر می تواند مهربان و بزرگ باشد... و اینگونه قرائتم منجر به تسبیح شد. (براساس واقعه ای واقعی) فسبح باسم ربک العظیم... مطهره اخوت: برای اینکه انسان بد اقبال( جزء اصحاب شمال) نباشد، لازم است با قرائت قرآن، اهل تسبیح خداوند و اهل ذکر باشد. زهرا غلامی: انسان قابلیت پاداش و عذاب را دارد؛ تنها زمانی دچار عذاب می شود که از ذکر خدا خالی باشد...(خانم کاظمی) آن تذکره هایی که باعث می شوند ما از عذاب دور باشیم و جزء اصحاب شمال نباشیم، یکی تسبیح خداوند است... یکی یاد مرگ.... و دیگری مدهنون نبودن نسبت به قرآن است. منبع: 73-96 (به کمک پس زمینه ای از خانم کاظمی! قرآن کریم است چون... 1. چون توجه به آن، انسان را جزء اصحاب یمین قرار می دهد و اصحاب یمین نیز کسانی اند که در زندگی خدا را رب عظیم می بینند.( ک.م) 2. چون دست انسان را در دست مقربان می گذارد. ( ک.م) 3. چون مدهنون بودن را از انسان دور می کند. ( ک.م) 4. چون مانند نجوم راه را نشان می دهد... ( ک.م) 5. چون ذکری است که توجه انسان را از خواری اصحاب شمال شدن نجات می دهد. ( ک.م) 6. چون رزق است..! خداوند این رزق را به مطهرون می دهد. ( ک.م) 7. چون انسان را از حنث عظیم در می آورد و از آن دور می کند. (م.ا) 8. چون انسان را به تسبیح می رساند. (م.ا) 9. چون ما ر به خدا نزدیک تر می کند. (م.ا) 10.چون به مطهر شدن ما کمک می کند. (م.ا) 11. چون ما را به وجودی می رساند که پرورش دهنده ی کل هستی است و به ما یاد می دهد که آن ربی عظیم است... دیگر آنوقت ما هم مثل اصحاب شمال فکر نمی کنیم که می توانیم از این خدای به این بزرگی سبقت بگیریم. (ز.غ) یکی از دلایل اینکه خدا در قرآن نام های جهنم و عذاب های جهنمی را گفته است این است که چشم ما به باطن دنیا باز بشود و درست زندگی کنیم. وقتی خداوند می گوید که غذای جهنمیان خار و نوشیدنی هایشان بسیار داغ است به این دلیل است که ما قدر این آب را که این قدر هدر می دهیم و غذاهایی که فقط دو سه قاشق از آن خورده شده است را دور می ریزیم را بدانیم. و به این دلیل از پاداش ها و زندگی های بهشتیان می گوید که ما در این دنیا انسان های خوبی باشیم و هنگام قیامت به حال بهشتیان حسرت نخوریم. وقتی قرآن را می خوانیم، باید در جستجوی راهی برای بهتر زندگی کردن باشیم ... . . همیشه با سوال هایمان در محضر قرآن حاضر شویم تا پاسخمان را از او بگیریم. سوره مبارکه واقعه * آیه 78 تا 82 قرآن را که باز میکنی ، میبینی خداوند آنقدر از آخرت سخن گفته است ک انگار دنیا هیچ اهمیتی ندارد! دنیا درنظرت کم رنگ میشود... و آخرت پر رنگ تر... درباورت دنیا پایین میرود ... و آخرت بالاتر... واین یعنی همان روی دادن واقعه! پس اگر میخواهی لحظاتت پر از واقعه باشد... قرآن بخوان.... نگاهی به جاده می اندازم! جاده ای بی انتها که نشانی از راهی طولانی است! اولین گام را بر می دارم و مشتاق تر می شوم پس گام دوم را بر می دارم و گام های بعدی، هرچه می روم مشتاق تر می شوم برای رسیدن به تو! اما نه... تو کجا و من کجا؟! تو بالای بالا و من پایین پایین... تو نامحدود و بی نهایت...و من کوچک و محدود... باید سریع تر گام بردارم برای مقرب شدن... چراما فقط به اطرافمان توجه می کنیم؟ نگاه کنیم درون خودمان چی می گذرد. قلب،مغز،چشم،.... حتی اگر یکی از آن هاآسیب کوچکی ببیند سیستم بدن ما دچار مشکل میشود خداوند درسوره مبارکه علق می فرماید که انسان را از خون بسته آفریدیم اقرا بسم ربک الذی خلق (1)خلق الانسان من علق(2) هرچقدر فکر کنیم نمی توانیم بفهممیم که ربمان چگونه ماراخلق کرده است..... اماکسانی هستند که به این خلقت عجیب خداوندتوجه ندارند،آن هارا نادیده می گیرندوازآن ها درست استفاده نمی کنن ودرمقابل این نعمت ها ناشکر هستند کلا ان الانسان لیطغی(7) پس ببینیم کسانی که یکی از عضو های کوچک بدن روندارند چقدر برایشان سخت است! ماباید سپاس گذار خداوند باشیم خودت را ببین.... خودت را خوب ببین نیازمندی هایت را ببین ندانستن هایت را ببین تا دیگر نبینی بی نیازی را در خود تا بفهمی همواره نیازمند کسی هستی نیازمند کسی که ندانستن ها و نقص هایت را به علم و کمال تبدیل کند کسی که خودش تو را خلق کرده باشد و از نیازمندی های تو آگاه باشد کسی که آنقدر کریم باشد که نیازهای تو را پاسخ دهد خوب ببین تا سر فرو آوری در مقابل خالقت که ربی است کریم.....
)
| Design By : Pichak |
