بد ترین حسی که میتوانم داشته باشم چیست؟ 

رها شده باشم! 

از هیچ چیز بد تر از رها شدن ترس ندارم.

این گلدان اینجا رها شده کنار خیابان، این ها را از ذهنم گذراند.

شاید اگر درون خاک بود، شهرداری بر حسب وظیفه به آن آب دهد،هرسش کند و مراقبش باشد.

اما این گلدان متعلق به هیچ جا و هیچ کس نیست.

و جایی در گوشه ای از خیابان داشت از بین می رفت.

رها- شده

.

.

خدایا ما را هرگز رها نمیکنی... مگر نه ربّی...؟

 

نوشته شده در پنج شنبه 93/11/23ساعت 12:25 عصر توسط کوثر مهدیان نظرات ( ) |