از پنجره به آسمان شب خیره می شوم.

آسمانی که در قلبش چیزی را جای داده است که می توان از هرکجای این شهر بزرگ آن را دید... چیزی که در میان ظلمت محض، زمینِ تاریک را روشن می کند.

ماه کاملی که از آن بالا به ما نگاه می کند و از آنجا به تمامی اهالی زمین سلام می دهد.

وقتی ماه را می بینم که مرا نگاه می کند، به یاد خداوندی می افتم که همیشه در تک تک لحظات زندگی ام بر من ناظر است و ریزبینانه بر کارهایم شاهد است.

گویی شاهد همه ی شاهد ها شاهدم است.

 

پینوشت: قرائتی به کمک سوره مبارکه بروج

نوشته شده در دوشنبه 95/3/3ساعت 8:14 عصر توسط مطهره اخوت نظرات ( ) |